Dwadzieścia lat temu, 2 kwietnia 2005 roku, cały świat wstrzymał oddech. W naszych domach, na placach i w kościołach trwaliśmy w modlitewnym czuwaniu, towarzysząc Ojcu Świętemu w jego drodze do Domu Ojca. Tamte chwile na zawsze pozostaną w naszych sercach. Wspominamy Papieża Polaka jako człowieka wielkiej wiary, miłości i nadziei, który swoją mądrością wskazywał nam drogę. Dziś, po dwóch dekadach, nadal pamiętamy i dziękujemy za jego naukę, słowa i przykład życia.
Niech jego duch zawsze będzie obecny w naszej wspólnocie.
Niech jego duch zawsze będzie obecny w naszej wspólnocie.
